Piotr Wyrzykowski, AFRP, AFIAP

Myśląc o wejściu w świat fotografii dronowej, przede wszystkim chciałem uruchomić wyobraźnię. Żeby odkrywać to, co nieoczywiste w krajobrazie, ten powietrzy punkt widzenia jest doskonałym narzędziem. Dojrzeć abstrakcyjne formy, kształty i podać je w odpowiednim świetle - to duża sztuka.

Naokoło mojego Olsztyna znaleźć można pofalowane, malownicze pola przetykane zadrzewionymi miedzami i historycznymi, cienistymi alejami. W świetle poranka, zroszone lub okryte kołdrą mgieł, są od dawna miejscem moich fotograficznych ucieczek. Od niedawna także z lotu ptaka, którym zazdrościć możemy wolności.  

Warmia, w przeciwieństwie do sąsiednich Mazur, obfituje w mniejsze, co nie oznacza że mniej malownicze jeziora. W granicach samego Olsztyna jest ich aż jedenaście, a naokoło można znaleźć i te popularne, otoczone kąpieliskami, i te niedostępne, z zamkniętą linią brzegową porośniętą lasami lub gęstym sitowiem. Różnorodność tych akwenów najlepiej podziwiać z powietrza, wtedy otwiera się przed nami pełen pejzaż, z trzcinowymi zatokami, wyspami kormoranowych drzew, które w przedświcie otula mgła.

Powałczyn i gościnne progi domku Ani, to miejsce magiczne, za każdym razem inne i urzekające spokojem i bogactwem przyrody. Wieczorne koncerty jeleni, letnie widoki Drogi Mlecznej, poranne plenery w zamglonych łąkach, każda wizyta zostaje w pamięci jako momenty dobrze spędzonego czasu. To kwintesencja dawnych, nieturystycznych, sielskich Mazur.

Zielone wyspy pośród pól są siedliskami dla wielu gatunków, zapewniając olbrzymią bioróżnorodność. Te enklawy to nie zwykłe „chaszcze” i „krzaki”, to fragmenty zachowanej zieleni będącymi ostojami przyrody zamieszkanymi przez cenne i rzadkie gatunki roślin i zwierząt. Im ich więcej w krajobrazie, tym bogatsze w nim życie.