Mazurki, czyli wróble polne (łac. Passer montanus), to nasze podwórkowe, pospolite wróble, nieco mniejsze od wróbli zwyczajnych. Jesienią najczęściej przechodzimy obok drzew lub krzaków, gdzie wiszą jeszcze pozostałości słodkich owoców, nie zauważając ich tłocznej stołówki. Łatwiej je usłyszeć, bo w wiecznej pogoni za smacznymi kąskami są bardzo głośne, z daleka słychać ich piskliwe ćwierkania. Zdecydowanym plusem obserwacji mazurków jest to, że mieszkają w miastach, blisko nas, niektórzy wręcz mogą je podglądać nie wychodząc dalej, niż na balkon. Przyjemność z ich obserwacji jest nie mniejsza niż innych ptaków, ale jak wszystkie drobne gatunki, także i wróble są bardzo szybkie, ruchliwe, na gałęziach cały czas zmieniają miejsce, podlatują, uciekają, rozglądają się czujnie. Za to po kilkudziesięciu minutach pałaszowania słodyczy, zmęczone przysiadają w spokoju i krótko przysypiają.